πονηρευτά

Ν

επίρρ. με πονηρό σκοπό, δόλια, πονηρά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτυρο επίθ. *πονηρευτός < πονηρεύω + επιρρμ. κατάλ. -ά (πρβλ. ψαχουλευτ-ά)].